Պատկերացրեք, որ ամառային մի շաբաթ երեկո քուն եք մտել այն հաճելի զգացումով, թե վաղը հանգստանալու եք, խաղալու, զբոսնելու, զվարճանալու։ Եվ հանկարծ լուսաբացին արթնանում եք խլացուցիչ դղրդյունից, ձեր տունը ըցնցվում է ու երերում, պատուհաններից զընգոցով դուրս են թռչում ապակիները։ Շուրջ վառվում ու փուլ են գալիս շենքերը, բակում պայթում են ռումբերը ու արկեր, այս ու այն կողմ են մազվզում ընկնում են սպանված կամ վիրավոր, լալիս են կանայք, ճչում են երեխաները։ 1941թ․ հուլիս 22-ին այդպես արթնացան բրեստի ամրոցում ապրող մարդիկ։ Նրանց արթնացրեց պատերազմը։ Բրեստ քաղաքը գտնվում է Բելառուսիայում, Սովետական Միութույան արևմտյան սահմանի մոտ։ Նրա կողքին, Բուգ գետնի ափին, մի հին ռուսական ամրոց կա։
Ավարտվեց հունվարյան ճամբարը, որը տևեց գրեթե մեկ ամիս: Ճամբարային առօրյան շատ հագեցած էր տարբեր հետաքրքիր նախագծերով և ճամփորդություններով: Այս ճամբարի ընթացքում հնարավորություն ունեցա առաջին անգամ լինել «Մեծամոր»-ի պատմահնագիտական արգելոց-թանգարանում և Հովհաննես Շարամբեյանի անվան Ժողովրդական արվեստի թանգարանում: Ցավոք, առողջական խնդիրներից ելնելով, չկարողացա մասնակցել Արատեսյան եռօրյա ճամբարի նախագծին:
Ճամբարային տասերորդ օրը սկսեցինք առավոտյան ընդհանուր պարապմունքով, որը տեղի ունեցավ Սուրբ Երրորդություն եկեղեցում: Այնուհետև վերադարձանք դպրոց, մեր ջոկատի ղեկավար ընկեր Վարդանը կատարեց ճամբարականների հաշվառում: 
Տիգրան Գրիգորյանի բլոգ 