Ավետիք Իսահակյան «Սաադիի վերջին գարունը»

Ուղղորդող հարցեր

Իսահակյանը ի՞նչն էր փառաբանում ստեղծագործության մեջ։

Իսահակըանը փառաբանում է գեղեցկությունը, գարնան հրաշքները:

Տալ հերոսի նկարագրությունը։

Սաադին ծեր էր, սպիտակած մազերով, բայց դեռ տեսնում  ու լսում էր աշխարհի չքնաղ իրերն ու ձևերը:

Բացատրիր գարնան խորհուրդը։ Читать далее

Ավ. Իսահակյան «Ահմեդի ուղտը»

Առաջադրանքներ

1) Անծանոթ բառերը դուրս գրի՛ր և բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր:

  • Կիզիչ — այրիչ
  • Քչքչում — Ծիծաղել
  • Թմբիր — թմրություն
  • Ժաժ — շարժել
  • Խենք — չարաճճի
  • Վշտացած — տխուր
  • Հոգնաբեկ — հոգնած
  • Գոցել — փակել

Читать далее

Ավ. Իսահակյան «Ծառա Սիմոնը»

Վաղուց անցած-գնացած օրերից է այս վերհիշումը։

Իմ բարեկամ մի ընտանիք Սիմոն անունով մի սպասավոր ուներ։ Սիմոնը տարիներից ի վեր ծառայում էր նրանց մոտ. գոհ էին նրա աշխատանքից և թվում էր, որ ինքն էլ գոհ էր նրանցից։

Մի օր Սիմոնը ներկայանում է տանտիրուհուն և ասում.

— Խանում, ներող եղեք, ես ուզում եմ տուն գնամ, մեր գեղը։ Շատ շնորհակալ եմ ձեզանից, բայց էլ չեմ ուզում ծառայել։ Читать далее

Ավետիք Իսահակյան «Այդ ոչինչը ես եմ»

Արևելյան մի քաղաքում, ամառվա միջօրեի շոգին, փողոցում, պատի ստվերին պառկած էր ծերունի մի դերվիշ:
        Ցնցոտիների մեջ դերվիշը պառկել էր մայթի լայնքին, նվաղուն աչքերը կիսափակ: Քաղաքապետ իշխանը՝ հպարտ ու վես, հագած ճոխ ու զարդարուն, գալիս էր դանդաղ քայլերով, շրջապատված շքախմբով: Փողոցում մարդիկ ոտքի էին կանգնում, կպչում պատերին և խոնարհ գլուխ տալիս անցնող քաղաքապետ իշխանին:

Читать далее