Կոմիտաս «Հով-սեր» 04.10.202320.10.2023 ~ Տիգրան Գրիգորյան Նուրբ հովի պես լարերով՝ Սուրբ ծովի պես պարելով, Սերըդ սրտում պահեցիր, Սրտիս խորքում գահեցիր։ Աշունն եկավ ծառին, սարին հևելով՝ Անձրև թելեր փոշի-փոշի թևելով․ Պտուկը ճոխ՝ առին տարին Տաերևները կանաչ-ճանաչ պեղելով: Поделиться ссылкой:TwitterFacebookНравится Загрузка...